زبانحال حضرت رقیه سلام الله علیها با سر مطهر پدر
روى دیوارِ خرابه نـقش غربت مى‌كنم ناخوشی‌ها را عزیزم! با تو قسمت مى‌كنم نه غذایى و نه آبى و نه حتى جاىِ خواب اینـچنـین هستم ولى بابا قـناعت مى‌كنم بعدِ هر دُشنام از خولى و زجر و حرمله مى‌نشینم گوشه‌اى با عمه صحبت مى‌كنم دستِ دخترها كه در دستِ پدرها مى‌شود در خودم سر مى‌بَرم؛ با خویش خلوت مى‌كنم دخترانِ شام با من بى وفایـى مى‌كنـنـد هر چقدر هم كه به آنها من محبت مى‌كنم از تو دلگیرم پدر؛ من را ندیده رفته‌اى لكنت من را ببخش بابا..جسارت مى‌كنم |